Onderweg naar West-Australie

Na het eten ging Nelis met Dani douchen en hem naar bed brengen en ik was bezig met de afwas toen het zomaar uit het niets begon te regenen. Alle spullen lagen nog buiten, dus heel snel alles naar binnen gebracht. Wel echt heerlijk zo'n bui met onweer, alles koelt weer even af. Na de bui konden wij nog lekker buiten zitten en van het weerlichten genieten, waarbij de hele lucht opgelicht werd. Zondagochtend was net als alle andere ochtenden weer een vroege start, na het ontbijt hebben we alles ingepakt en zijn we richting Nitmiluk National Park gereden, zo'n 30 kilometer ten noordoosten van Katherine. Hier is de Katherine Gorge, een soort canyon waar de rivier nog steeds doorheen stroomt. Je kunt hier prachtig wandelen, kanoen of een boottocht maken door de Gorge. Wij hebben deze echter op een hele andere manier bekeken: vanuit de lucht! We zijn met een helikopter over de Katherine Gorge gevlogen, echt spectaculair en Dani vond het prachtig! Na deze geweldige vlucht zijn we teruggereden naar Katherine en wilden we naar de Hot Springs gaan om even lekker te zwemmen, maar Dani lag zo lekker te slapen in de auto dat we maar doorgereden zijn naar de Cutta Cutta Caves, 30 kilometer ten oosten van Katherine. Hier hebben we geluncht en vervolgens de grot bezocht. Dit was een iets minder groot succes bij Dani, hij vond het volgens mij een beetje eng in die donkere grot. Toen we de grot ingingen was het echt heerlijk koel, maar hoe verder we liepen hoe benauwder het werd. Het was erg mooi om te zien maar ik was toch ook wel weer blij dat we eruit waren. Vervolgens een tussenstop gemaakt bij de supermarkt en naar de Hot Springs gereden. Dit zijn thermische "baden" die altijd 32 graden zijn. Het was er alleen erg druk en dus zijn we maar terug gegaan naar de camping. Nelis en ik hebben even een middagdutje gedaan en Dani heeft lekker zitten spelen terwijl er buiten weer een bui viel. Vervolgens heeft Nelis gekookt, hebben we gegeten en was het tijd voor Dani om naar bed te gaan. Wij hebben het ook niet al te laat gemaakt. Maandag weer vroeg op, inmiddels zijn we er aan gewend en om 8:30 uur zaten we in de auto. Eerst nog even getankt (diesel is hier duurder dan benzine, helaas) en snel een brood gehaald en toen op weg richting Timber Creek, zo'n 280 kilometer ten westen van Katherine, via de Victoria Highway. Omdat we er anders wel heel vroeg zouden zijn besloten we om de Buntine Highway en de Buchanan Highway te nemen en dan vervolgens de laatste 30 kilometer weer de Victoria Highway te nemen. Het eerste gedeelte, 160 kilometer, was een verharde weg maar wel op de meeste plaatsen maar 1 rijbaan. Als je iemand tegenkwam moest je echt wel langzaam door de berm om er langs te kunnen. Maar ik denk dat we op dit stuk zo'n 4 auto's gezien hebben. Na 160 kilometer kwamen we bij het "dorp" Top Springs", nou ja dorp, een hotel met een winkeltje, een bezinepomp (waar de diesel 2,20 dollar kostte), en een wc waar een kikker onder de rand zat. Dat laatste heb ik dus maar overgeslagen. Toch maar wel getankt, je weet namelijk maar nooit, en wat te drinken gekocht. Na gevraagd te hebben hoe de conditie van de weg was, zijn we verder gegaan op de Buchanan Highway, 240 kilometer onverharde weg. De eerste 50 kilometer waren nog wel leuk, maar daarna duurt het gehobbel toch wel heel erg lang. Plassen, gaten, stenen koeien en paarden ontwijken, door een rivier rijden en dan ook nog maar 3 auto's tegenkomen op dit hele stuk. Wat waren we blij dat we de Victoria Highway weer zagen. Vervolgens was het nog 30 kilometer naar Timber Creek, waar we op de enige camping, annex tankstation, annex hotel, annex winkel, annex pub staan. Eerst maar even gekeken wat de schade was, een hele vieze camper, alle kleren door de hele camper heen en de waterkraan die het begeven heeft. Dat valt dus allemaal wel mee. Snel eten gemaakt en na het eten nog even snel een duik genomen in het zwembad met Dani, die doodmoe was omdat hij op de onverharde weg echt niet in slaap kon vallen! Na het zwemmen lekker naar bed. Dinsdag heeft Dani uitgeslapen, het was 7:00 uur! Het leek of er een flinke bui aankwam want het begon te waaien en de lucht werd erg donker. Gelukkig hebben we droog kunnen ontbijten en de afwas kunnen doen, waarbij Dani geweldig geassisteerd heeft. Daarna de spullen ingepakt, getankt en richting West-Australie. Onderweg hebben we nog een paar tussenstops gemaakt om mooie plaatjes te schieten en te lunchen. Bij de "grenspost" moesten we al onze fruit en groente afgeven want dat mag je niet mee de grens overnemen. Dus daar gingen de aardappelen, wortels, bloemkool, uien en knoflook. Na dit afscheid zijn we verder gegaan naar Kununarra, waar we boodschappen hebben gedaan en toen een camping opgezocht hebben. Het is in West-Australie 1,5 uur eerder dan in Northern Territory dus we hebben 1,5 uur winst gemaakt. Op de camping, aan het meer, hebben we lekker gerelaxed en gezwommen, wel in het zwembad want in het meer zitten krokodillen. We hebben er in ieder geval eentje gezien, George de krokodil. Dit is een krokodil die hier bijna elke dag komt. Het is een zoetwaterkrokodil en deze worden niet zo groot, 2 meter ongeveer. 's Avonds hebben we lekker gegeten. 's Nachts hebben we een flinke storm gehad met regen en onweer en de volgende ochtend was het eerst kijken wat de schade was. Het zonnescherm was naar beneden geklapt en de stoelen lagen om, maar verder viel het wel mee. Het regende alleen nog wel steeds. We hebben besloten om een lekker relax dagje te doen en nog een nacht op de camping te blijven. Rond lunchtijd was het weer droog en zijn we het stadje ingegaan om te lunchen, een heerlijke, maar vrij dure lunch, met versgemaakte smoothies en burgers. Vervolgens hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we naar Miramar National Park gegaan waar we een wandeling hebben gemaakt naar een uitzichtpunt met uitzicht over de zandsteen rotsformaties. Na de wandeling zijn we teruggegaan naar de camping en hebben we een duik genomen in het zwembad. Vervolgens was het weer tijd om te eten, Dani te badderen en naar bed te brengen en voor ons tijd voor een filmpje. Helaas is Dani nog niet gewend aan het tijdverschil en dus begon hij om 5:00 uur al te roepen dat hij klaar was en uit bed wilde. We hebben het zolang mogelijk genegeerd maar om 6:00 uur was hij echt niet meer te houden. Vervolgens maar opgestaan, ontbeten en langzaam aan de spullen ingepakt. Om 8:15 uur zaten we in de auto richting onze volgende bestemming, Fitzroy Crossing. Onderweg hebben we een aantal dode koeien gezien langs de kant van de weg waar de stank vanaf kwam en we hebben zelf ook een moord gepleegd. Toen we stopten voor lunch in Halls Creek bleek er een vogel in de grill van onze auto te zitten. We hebben nog geprobeerd om hem te redden maar het mocht niet meer baten. Na de lunch hadden we nog zo'n 300 kilometer te gaan. Het blijft toch bizar dat je op een highway maar zo weinig ander verkeer tegenkomt. Uiteindelijk waren we om 17:00 uur in Fitzroy Crossing en zijn we naar de eerste camping gegaan die we tegenkwamen, Fitzroy River Lodge. We hebben een heerlijk plekje tussen de wallabies en ik denk zomaar dat we hier nog een nachtje bij gaan boeken.