Van Broome naar Carnarvon

Vrijdagochtend hebben we na het ontbijt rustig aan de spullen ingepakt en zijn we op weg gegaan naar Eighty Mile Beach, een camping tussen Broome en Port Hedland in. Onze lunch hebben we opgegeten bij een roadhouse waar we ook de tank maar weer volgegooid hebben. Net nadat we ons brood op hadden viel er toch een stortbui naar beneden, deze hebben we even uitgezeten en toen zijn we weer op weg gegaan en rond 15:00 uur waren we op de camping. Deze ligt direct aan een helderblauwe zee, je hoeft alleen het duin maar over. En het waait! Heerlijk! Dani en ik hebben mooie schelpen gezocht op het strand, de zee is te gevaarlijk om te zwemmen vanwege de stroming, en aan het eind van de middag hebben we zeeschildpadden gezien die het strand opkwamen om eieren te leggen. Echt supermooi om te zien, wat een prachtige, grote dieren zijn dat zeg. Na het eten zijn we nog even terug geweest om te zien hoe ze weer terug naar de zee gingen. Wat een afstand moeten ze over land afleggen en dan te bedenken dat wellicht maar 2% van de jongen het zal overleven. Daarna Dani onder de douche gezet want die zat helemaal onder het zand en vervolgens in bed gelegd. Toen kreeg Nelis de schrik van zijn leven omdat hij werd aangevallen door een of andere grote vliegende tor. Ze moeten ook wel altijd hem hebben. Maar ook ik werd dit keer niet gespaard, ik had namelijk weer een kikker in de wc, gelukkig niet onder de bril deze keer. We hebben besloten snel ons drankje op te drinken buiten en naar binnen te gaan. Zaterdag had Dani weer eens een vroege start en wij dus ook. Na het karige ontbijt (ons brood bleek namelijk beschimmeld) zijn we snel in de auto gestapt op weg naar onze volgende bestemming, Karijini National Park. Onze eerste stop was na een uurtje rijden, tank volgegooid en wat gegeten. Vervolgens weer verder richting Port Hedland, een echte industriestad. Je ziet hier alleen maar zijwegen naar mijnen, grote road trains, ontzettend lange treinen en bergen zout. In deze stad hebben we inkopen gedaan en daarna zijn we naar M...roadhouse gereden. Hier is ook een camping en het is vlakbij (60 kilometer) de ingang van Karijini National Park. Het is geen mooie camping en er is ook echt helemaal niks te doen, behalve de vliegen van je afslaan en zorgen dat je uit de zon blijft. Het is denk ik zo'n 40 graden in de zon, echt niet uit te houden. We hebben noodgedwongen binnen gegeten vanwege de vliegen maar nadat Dani op bed lag konden we weer buiten zitten. Zodra het donker wordt zijn de vliegen weg en gelukkig ging het ook waaien. Een eind verderop onweerde het dus wellicht krijgen we ook nog wel een flinke bui vannacht. En inderdaad hebben we regen gehad vannacht, hierdoor was het vanochtend even goed te doen. Na het ontbijt en de afwas hebben we snel onze spullen gepakt en zijn we naar Karijini gereden. Alleen de weg ernaartoe al was prachtig. Eenmaal in het park zijn we eerst naar Dales Gorge gegaan. Hier hebben we een wandeling gemaakt van zo'n 800 meter naar beneden naar Fortescue Falls totdat we bij een prachtig meertje kwamen onderaan een waterval. Hier hebben we lekker gezwommen, het water had een heerlijke temperatuur en er waren bijna geen andere mensen. Maar helaas moesten we op een gegeven moment toch weer terug want we wilden natuurlijk ook de rest van het park nog zien. 800 meter klinkt dan niet zover maar als je dat steil omhoog moet met een temperatuur van boven de 30 graden dan is dat best even afzien. Wat waren we blij om de camper met airco weer te zien zeg! Vervolgens zijn we naar Circular Pools gereden, ook hier kon je zwemmen maar het was weer een flinke afdaling en Dani was erg moe. We hebben dus besloten om deze over te slaan en naar de volgende stop te rijden. Vanaf hier werd het een onverharde weg dus dat was weer lekker hobbelen, gelukkig heeft Dani daar totaal geen last van en hij valt er gewoon bij in slaap. Onze volgende stop was Kalamina Gorge, ook hier weer een afdaling naar een meertje. Dit meertje zag er echter niet heel erg aanlokkelijk uit om in te zwemmen. Er stonden wel veel auto's maar er was hier ook niemand te zien. Dus nog even verder gekeken om te zien of er niet stiekem nog ergens een prachtig meertje verstopt lag. Maar nee, niet gevonden. Toen we de steile klim omhoog weer gemaakt hadden bleek dat het andere prachtige meertje zo'n 3 kilometer lopen was. Dat vonden we echt te ver en dus hebben we eerst maar onze lunch opgegeten om vervolgens naar Knox Gorge te rijden. Wauw, wat een uitzicht! Echt prachtig. Ook hier kun je zwemmen maar dan moet je wel 2 kilometer klimmen en klauteren naar het meertje wat meer dan 100 meter lager ligt. Dat vinden we het niet waard en dus naar het volgende punt, Joffre Gorge. Ook weer zo'n schitterend uitzicht over de gorge (een soort canyon), maar hier geen zwemmogelijkheden. Op naar onze laatste bezienswaardigheid van vandaag, Oxers Lookout. Vanaf dit uitzichtpunt zie je alle vier de gorges samenkomen, ook dit was weer een plaatje. Hier hadden we ook nog wel kunnen zwemmen, maar we vonden het wel mooi geweest voor vandaag en het begon aardig te waaien en de lucht werd steeds donkerder, dus dat voorspelt regen. En ja hoor, we zaten nog maar net in de auto toen het losbarstte. Gelukkig hebben we een 4wd en waren de onverharde wegen geen probleem voor ons. Vervolgens zijn we naar Tom Price gereden, het hoogst gelegen dorp (stadje) van West-Australie. Hier hebben we weer boodschappen gedaan en een camping gezocht (ik geloof dat er ook maar eentje is). Eenmaal op de camping zijn Dani en ik gaan zwemmen en daarna hebben we lekker bij de camper gezeten. Nelis heeft weer een heerlijke maaltijd gekookt en na het eten hebben we Dani naar bed gebracht en hebben wij nog even buitengezeten.     Maandag zijn we na het ontbijt direct vertrokken want het zou een lange dag in de auto worden, aangezien we zo'n 600 kilometer moesten rijden om in Exmouth te komen. Vanaf Tom Price hadden we de keus om het eerste stuk 50 kilometer op een onverharde weg te rijden of de eerste 130 kilometer op een verharde weg. We hebben de laatste optie gekozen omdat de reistijd bijna net zo lang zal zijn en de kans op een lekke band op de onverharde weg stukken groter. Onze eerste korte stop was na zo'n 1,5 uur en vervolgens zijn we in 2 uur tijd doorgereden naar de lunch- en tankstop, ergens in de middle of knowhere. En dat betekende dus ook dat de diesel weer erg duur was, 1,99 dollar per liter. Maar ja, je moet toch tanken. Hier hebben we ook een broodje gegeten en daarna weer onze lange weg vervolgd. Onderweg hebben we een aantal kleine wervelstormpjes gezien en rond 16:30 uur waren we in Exmouth, een plaats aan de zee waar je prachtig kunt snorkelen en duiken. En als je in het goede seizoen hier bent (wat wij niet zijn) dan kun je hier ook walvishaaien zien. We hebben een camping uitgezocht, de camper neergezet en een duik in het zwembad genomen. Totdat Dani besloot dat het tijd was om te poepen, toen moesten we erg snel het zwembad weer uit. We hebben een restaurant hier in de buurt gebeld om te kijken of ze nog plek hadden met Kerst, maar alles lijkt hier gesloten eerste kerstdag, en dus hebben we voor 's avonds gereserveerd. Snel douchen en omkleden en naar Whalers restaurant gelopen waar we om 18:00 uur gereserveerd hadden. We zaten binnen, heerlijk koel en geen vlieg te bekennen en hebben genoten van een heerlijk diner met mosselen, inktvis, gamba's in een overheerlijke tomatensaus, terwijl Dani zat te snoepen van zijn fish & chips met tomatenketchup. Hij had nog een lekker kleurstofrijk ijsje na waardoor hij vervolgens liep te rennen en stuiteren door het restaurant heen. Maar hij heeft zich echt prima gedragen vanavond en ging ook direct slapen toen we hem in de camper op bed legden. Wij hebben nog vliegloos buiten gezeten, al is het nog wel steeds heel erg warm. De dame bij de receptie had verteld dat het hier de afgelopen dagen over de 40 graden is geweest. Dat wordt dus nog leuk. Eerste Kerstdag heeft Dani zowaar uitgeslapen, het was 6:45 uur dat hij wakker werd. Eerst tussen de vliegen ontbeten en daarna in de auto op weg naar het strand. Eerst een fotomoment want er liepen gewoon emoe's langs de weg. Onze eerste stop was bij het scheepswrak van de SS Mildura, een schip dat in 1907 op het rif is vastgelopen. We waren de auto nog niet uit of er zaten minstens 50 vliegen op ieder van ons. Dus snel wat foto's en een filmpje gemaakt en weer in de auto. Maar we waren niet de enige die er zo over dachten, de vliegen vonden dat ook wel een goed idee en dan blijkt de Lonely Planet niet alleen handig om te lezen. Vervolgens zijn we nog gestopt bij de vuurtoren met prachtig uitzicht over de Cape, hagelwitte stranden en een turqooise zee. Toen doorgereden naar het strand met de toepasselijke naam Turqoise Bay. Door het weer, het prachtige strand en de zee hebben we absoluut geen kerstgevoel. We hebben lekker gezwommen en over het strand gewandeld. Onze lunch wilden we onder een overkapping eten maar daar zaten zoveel vliegen dat er bijna een ruzie op volgde en dus zijn we maar weer op het strand gaan zitten. Daarna nog even gezwommen en toen was Dani wel erg moe en hebben we besloten om terug te gaan. In het dorp kwamen we weer een aantal emoe's tegen en eenmaal terug op de camping hebben we Dani op bed gelegd. Hij had in de auto al even geslapen dus hij was er al vrij snel weer klaar mee. Dan maar weer zwemmen in het zwembad, erg vervelend. Helaas is mijn rug wel erg verbrand dus dat wordt morgen opletten in de zon. 's Avonds hebben we pasta gegeten, een echte kerstmaaltijd, en even gekletst met de overburen, zij is Nederlands en getrouwd met een Australier en ze wonen hier op de camping. Ze hebben ons wat tips gegeven over wat echt de moeite waard is om te zien. Ook 2e kerstdag besloot Dani om uit te slapen tot 6:45 uur. We hebben op ons gemak ontbeten en de spullen gepakt. Nelis heeft boodschappen gedaan en daarna hebben we koffie gedronken (dat was echt veel te lang geleden) bij de overburen want we waren uitgenodigd. Dat was erg gezellig en uiteindelijk zijn we pas rond 10:45 uur op pad gegaan (een staaf marsepein en een pak stroopwafels rijker). Rond lunchtijd kwamen we aan in Coral Bay, een dorpje dat bestaat uit 1 straat en 2 campings maar dat prachtig gelegen is aan een helderwit strand met een turqooise zee. Hier hebben we geluncht en gezwommen en vervolgens zijn we om half 3 weer verder gegaan naar onze eindbestemming, Carnarvon. We waren nog maar net weer onderweg toen we een vreselijk donkere lucht naast ons zagen, met flitsen en wervelstormpjes. Het zag er best eng uit maar gelukkig hebben we er niks van meegekregen. Tegen 17:00 uur kwamen we aan op de camping, geen vlieg te bekennen (nou ja, af en toe een verdwaalde) en het is hier een stuk koeler, 30 graden ongeveer (dat wordt straks een trui aan!). Eindelijk even geen rood zand, maar gewoon groen gras. Na het eten heeft Dani zich uitgeleefd op het luchtkussen, dus die zal wel lekker slapen straks.