Revelstoke & The Rockies

Maandagochtend hebben we voor het eerst buiten kunnen ontbijten. Na het ontbijt hebben we de wandelschoenen aangetrokken en hebben we de bus naar het centrum genomen. Daarvandaan hebben we een wandeling gemaakt naar de Nels Nelsen Ski Jump (skispringschans). Vooral het laatste gedeelte was een zeer steil pad omhoog maar de inspanning was zeker de moeite waard. Wat een mooi uitzicht over Revelstoke. Vervolgens zijn we terug naar het dorp gewandeld en hebben daar inkopen gedaan en gewinkeld. Toen de bus weer terug genomen naar de camping en daar nog heel even van het zonnetje genoten totdat het begon te regenen.

Dinsdag zijn we eerst naar Begbie Falls geweest, ten zuiden van Revelstoke, nou dat was een avontuur zeg! Het eerste gedeelte was een prima weg, vervolgens werd de weg onverhard maar ook nog wel te doen. Het laatste stuk was echter over een zeer smal onverhard weggetje met aan de ene kant rotsen en bomen en aan de andere kant een afgrond met bomen. Nelis heeft zelfs nog een boom weg moeten hakken omdat we er niet langs konden. Deze weg is volgens mij niet voor campers gemaakt! Uiteindelijk kwamen we met knikkende knieën bij een kleine parkeerplaats. We hoorden de waterval al en er liep een klein paadje dus die maar in. We kwamen wel bij het water uit maar alleen een stroomversnelling en geen waterval. Het kleine paadje liep verder omhoog langs de rivier dus die maar volgen. Over boomstammen, langs de steile afgrond en toen liep het pad dood. Dus weer terug en achter de camper bleek een breder pad te zijn en die kwam inderdaad uit bij de watervallen. Het was de rit en de wandeling wel waard. Toen nog het pad verder naar beneden gevolgd en daar kwamen we bij de rivier waar de waterval in uitkwam en met uitzicht op de (besneeuwde) bergen. Vervolgens zijn we teruggereden naar Revelstoke (nog een wonder dat we niemand tegenkwamen op dat smalle weggetjes) en hebben Hwy 1 richting Golden, onze eindbestemming genomen. We hadden onderweg nog een paar wandelingen willen maken maar de trails waren allemaal afgesloten. Hwy 1 gaat dwars door Glacier National Park, en zoals de naam al doet vermoeden, en aan alle kanten zien we bergen vol met sneeuw (gletsjers). Hoe hoger we komen hoe meer sneeuw we ook naast de weg zien en de regen gaat zelfs over in natte sneeuw. Een kilometer na Rogers Pass (het hoogste punt, maar parkeerplaats afgesloten ivm sneeuw) besluiten we even een stop te maken en kunnen de kinderen in de sneeuw spelen. Hiervandaan loopt ook een besneeuwd pad terug naar Rogers Pass en we besluiten de 1 kilometer terug te lopen. Ons tweede avontuur van de dag! Een prachtig pad met prachtig uitzicht maar af en toe zakten we wel 50 centimeter weg in de sneeuw. Uiteindelijk kwamen we bij Rogers Pass aan, wel leuk om even te kijken. Om het onszelf makkelijk te maken zijn we langs de kant van de snelweg teruggelopen. Aan het einde van de middag (het is hier 1 uur later) komen we aan in Golden en het Visitors Centre, wat open zou moeten zijn, is dicht. We besluiten de eerste camping te nemen die we tegenkomen, maar dit is een vreselijke tegenvaller. Tenzij we hier een beer gaan zien, is dit de slechtste camping tot nu toe! Maar goed, het is maar voor één nachtje.

Geen beer, dus het was de slechtste camping tot nu toe. Gauw verder gereden richting Banff. Onze eerste stop is in Yoho National Park, hier hebben we een wandeling van 5 kilometer gemaakt naar een schitterende waterval, Wapta Falls. Met wat een geweld komt dat water naar beneden storten. Vervolgens hebben op de parkeerplaats geluncht en zijn we weer verder gegaan. Weer een prachtige route met besneeuwde bergen aan alle kanten, gletsjers, bossen etc. Onderweg zien we nog een hert een paar bighorn sheep. Bij Field gaan we langs het visitor centre van Parks Canada en krijgen we ontzettend veel informatie mee over Lake Louise, Banff en Jasper, onze volgende bestemmingen. Ook geven ze nog de tip om langs Emerald Lake en de Natural Bridge te gaan, een klein stukje terug. Dat doen we en het is zeker de moeite waard. Emerald Lake dankt haar naam aan de kleur van het water. Het was alleen niet zo heel goed te zien omdat het sneeuwde en het meer nog voor een groot deel bevroren was, maar ook echt schitterend. Daarna zijn we bij de Natural Bridge gaan kijken, hier heeft de Kicking Horse river een gat in de rotsen gesleten waardoor er een “brug” is ontstaan. Met het blauwgroene water van de rivier echt weer een plaatje! Sorry als ik teveel de woorden prachtig, schitterend etc gebruik maar het is hier echt onbeschrijfelijk mooi!
Door naar de Spiral Tunnels, hier gaan de treinen zigzaggend door een aantal tunnels de berg op of af. We hadden geluk, er kwam net een trein aan en je ziet het eerste stuk van de trein al de laatste tunnel uitkomen als het laatste stuk van de trein de eerste tunnel nog in moet gaan. Best een gaaf gezicht. Vervolgens hebben we nog een deel van de Bow Valley Parkway gereden. Toen we daar over een brug gingen zagen we dat een adelaar er een groot nest op had gebouwd. Verder hebben we hier weer van prachtige uitzichten kunnen genieten en onze eerste echte herten in het bos zien lopen. Uiteindelijk kwamen we aan in Banff, een gezellig stadje, het hoogstgelegen stadje van Canada (1383 meter). Onderweg naar de camping lag er in het bos vlak naast de weg een groot mannetjeshert (elk) te herkauwen. De rest van de middag en avond hebben we sneeuw gehad. Ik ben nog een stukje gaan wandelen na het eten, maar durfde toch niet echt ver het bos in te gaan in m’n eentje. Toen ik weer terug kwam bij de camping bleek er een groep herten naast de camping te staan, de wandeling is dus toch niet voor niks geweest.

Donderdag zijn we na het ontbijt richting Banff Gondola gereden, omdat het toch wel vrij zonnig was. Echter bleek het bovenop de berg erg bewolkt te zijn en de dame van de tickets raadde ons aan om het vanmiddag of morgen nogmaals te proberen. Dus zijn we weer in de RV gestapt en hebben een mooie rit naar Lake Minnewanka gemaakt, weer een fotomoment, en zijn gestopt bij Johnson Lake om een wandeling te maken. We hebben om het meer gewandeld (3 kilometer) en vervolgens daar in het zonnetje, met een blauwgroen meer en besneeuwde bergen op de achtergrond, geluncht. En uiteraard zijn er weer steentjes (en dit keer ook takjes en bloemetjes) in het water gegooid. Na de lunch zijn we teruggereden naar Banff, hebben de RV geparkeerd, Stan in bed gelegd en Dani (heel pedagogisch verantwoord) voor een film gezet, en zijn wij om de beurt even het stadje in geweest. Aan het einde van de middag zijn we naar Banff Upper Hot Springs gegaan en hebben we anderhalf uur lang in een buitenbad van 40°C gedobberd met (weer) een prachtige besneeuwde berg op de achtergrond. Hierna zijn we voldaan teruggereden naar de camping en na het avondeten kwam de “elk” nog even gedag zeggen naast onze camper! Dani vond het wel cool maar Stan wilde alleen maar binnen voor het raam kijken, zodra ik hem mee naar buiten nam begon hij te huilen.

Vrijdagochtend kregen we tijdens het ontbijt een “elk”-hardloopwedstrijd te zien. Daarna zijn we weer naar de Banff Gondola gereden. Het weer zag er al een stuk beter uit en inderdaad via de webcam beneden konden we zien dat het bovenop Sulphur Mountain ook prachtig weer was. Dus met de gondel naar boven. Boven hadden we een ontzettend mooi uitzicht over Bow Valley en Banff National Park. Wat een hoge bergen, echt imposant. Via een wandeling van ongeveer 1 kilometer kwamen we bij de top van de berg waar vroeger een weerstation gevestigd was, het kleine huisje staat er nog steeds. Vervolgens zijn we terug gewandeld, hebben de gondel weer naar beneden genomen, geluncht en naar het centrum gereden. Daar hebben we Stan op bed gelegd, heeft Dani een beetje buiten gespeeld en Nelis boodschappen gedaan en de RV twee keer verplaatst. Eerst bleken we een deel van de weg te blokkeren en vervolgens kwam een erg vriendelijke dame melden dat we verkeerd om geparkeerd stonden (of aan de verkeerde kant van de weg, net hoe je het bekijkt!). Je moet hier, net als in Australië, in de rijrichting parkeren. Dani en ik hebben ook nog het allerlekkerste ijsje van Canada gehaald (wordt gezegd en was ook zo) bij Cows. Na Stan zijn slaap zijn we richting Mount Norquay Ski Area gereden, een prachtige weg naar een mooie lookout. Onderweg kwamen we herten en bighorn sheep tegen. Het uitzicht was, hoe kan het ook anders, weer prachtig. Op de weg terug kwam alleen de hele kudde bighorn sheep over de weg in onze richting gelopen, een aantal auto’s voor ons waren al omgedraaid en ze vertelden dat de schapen een beetje agressief werden en richting de auto’s kwamen. Wij dus in z’n achteruit, want draaien met een camper van 24 feet gaat wat lastig op een smal weggetje. Toen kwam er een auto van de andere kant, die reed heel langzaam voorbij de kudde, de man stapte zelfs nog even uit om heel rustig een foto te maken (!) maar gelukkig gingen de schapen weer de berm in en konden we gewoon onze weg vervolgen. Daarna hebben we nog een mooie route langs de Vermillion Lakes gereden, ook weer adembenemend mooi, en toen was het wel weer tijd om terug naar de camping te gaan. De kinderen hebben lekker gevoetbald en gefrisbeed, en wij genoten van een biertje en een wijntje.

Zaterdag hebben we Banff gedag gezegd maar niet voordat we even bij Hoodoos Viewpoint geweest zijn. Hoodoos zijn raar gevormde rotsen en die staan hier schijnbaar, wel grappig maar niet echt indrukwekkend als je de Pinnacles in West-Australië gezien hebt. Vervolgens hebben we Hwy 1 genomen richting Lake Louise, onze eindbestemming van vandaag. Onderweg nog een paar mooie plaatjes geschoten van het uitzicht en vervolgens zijn we naar Johnston Canyon gegaan voor een wandeling naar de watervallen. We waren niet de enige met dat idee… We konden nog net een plekje vinden op de parkeerplaats en vervolgens zijn we, met af en toe een opstopping, eerst naar de Lower Falls gewandeld. Zo gaaf om te zien, er ligt namelijk nog heel veel sneeuw en ijs in de rivier wat voor prachtige plaatjes zorgt. Vanaf de Lower Falls zijn we doorgelopen naar de Upper Falls, iets minder mensen al, en ook dit was weer geweldig. De waterval stort naar beneden en gaat vervolgens onder sneeuw en ijs door. Eenmaal weer terug op de parkeerplaats hebben we geluncht en zijn we via de Bow Valley Parkway helemaal naar Lake Louise gereden, met af en toe een fotostop natuurlijk. In Lake Louise zijn we naar de camping gereden en daar hebben we de rest van de middag heerlijk van het zonnetje genoten en van steentjes in de rivier gooien. Geen beer gezien, maar wel een nerts of hermelijn(?).

Zondag was onze eerste bestemming het welbekende Lake Louise, een prachtig meer wat nu voor het grootste gedeelte bevroren was. Aan het meer staat een ontzettend groot en luxe hotel maar gelukkig sta je daar vooral met je rug naartoe. We hebben een korte wandeling langs het meer gemaakt en toen was het tijd om te beginnen aan, zoals door velen tegen ons gezegd, de mooiste weg ter wereld: The Icefields Parkway. We genieten meteen al van weer vele mooie besneeuwde bergen en prachtige bevroren meren. We maken een korte stop bij de Crowfoot Glacier en vervolgens lunchen we bij Bow Lake, ook dit meer is nog volledig bevroren, maar daarom zeker niet minder mooi. Als we verder rijden hebben we geluk, we kunnen naar Peyto Lake, één van de mooiste en meest gefotografeerde meren langs deze weg. Een paar dagen geleden had de dame bij het visitors centre nog gezegd dat het dicht was, maar niet dus. Het is een korte maar moeizame wandeling over een smal pad waar veel sneeuw ligt en op sommige plekken erg glad is. Maar de wandeling is absoluut de moeite waard, wat een uitzicht! Ook Peyto Lake is geheel bevroren maar het is echt schitterend. Via een makkelijker pad lopen we terug naar het bovenste parkeerterrein (niet open vanwege de sneeuw) en vandaar over de weg (ook nog volledig besneeuwd) naar het onderste parkeerterrein en dan we onze weg met de RV vervolgen. Uiteraard maken we nog vele korte stops om foto’s te maken. Vlak na de Saskatchewan River Crossing is het dan eindelijk zover: onze eerste beer! We zien al van ver dat er iets aan de hand is want aan beide kanten van de weg staan een aantal auto’s stil, een bear jam. En ja hoor, aan de kant van de weg loopt een zwarte beer. Vervolgens gaat hij even het bos in en komt dan weer terug en loopt een stuk voor ons uit op de weg om vervolgens via de andere berm het bos weer in te gaan. Wow, onze trip kan nu helemaal niet meer stuk! We rijden weer verder naar het Icefield Centre, nog steeds genietend van de prachtige gletsjers, bergen en bossen. Bij het Icefield Centre blijven we overnachten, op de parkeerplaats. Maar we gaan eerst nog met een Ice Explorer, een speciaal ontworpen bus met supergrote banden, de Athabasca Gletsjer op. We gaan over de twee na steilste onverharde weg van Noord-Amerika (38%). Zomers staan er op de gletsjer zo’n 4 bussen met 50 man tegelijk, nu zijn we met z’n tienen. We staan op een ijslaag van zo’n 250 meter dik maar mogen niet te ver uit de buurt van de bus, want er kan zomaar een crevasse (spleet) in de gletsjer zittten, die wel 80 meter diep kunnen zijn. Als we op de gletsjer staan, zien (eerst horen) we zo’n 2 kilometer verderop een stuk ijs naar beneden vallen, spectaculair. Na het eten gaan we nog een stukje rijden, de kant op waar we vandaan kwamen. We hebben de tip gekregen dat de bergen in de avondzon nog mooier zijn en de kans op wildlife is groter. Wat het eerste betreft, dat is absoluut waar. De bergen zien er in het avondzonnetje echt onbeschrijfelijk mooi uit. Wat betreft het tweede, ook dat blijkt absoluut waar te zijn, want we zien gewoon weer een beer! Een zwarte beer die lekker besjes aan het eten is aan de kant van de weg. Wat een dag!

Maandagochtend worden we wakker met uitzicht op de Athabasca Gletsjer. Het is erg koud en we doen snel de verwarming aan, maar helaas, na 5 minuten houdt de verwarming er mee op: gas op! Dan maar met een dikke trui aan ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar het Icefield Centre, het is buiten warmer dan in de camper, en nemen we de bus naar de Glacier Skywalk, een glazen brug over de Athabasca River. Langs het pad krijg je veel uitleg over de dieren die in dit gebied leven en dan is het zover, we staan op een glazen vloer hoog boven de rivier, best gaaf. De kinderen rennen lekker rondjes, kennen geen angst en wij genieten van het uitzicht. Hoog op een berg zien we nog een mountain goat. Als we weer terug zijn bij het Icefield Centre, pakken we de RV en rijden we verder richting Jasper over The Icefields Parkway. Onderweg genieten we weer van de mooiste uitzichten. Dan zien we weer twee auto’s langs de weg stilstaan, we zien niks, totdat we zien dat de mensen omhoog kijken. Er blijkt een zwarte beer boven in een boom besjes te eten! Nadat we van dit eetfestijn hebben genoten gaan we verder naar Sunwapta Falls, hier lunchen we en maken we een zeer korte wandeling naar de waterval. Weer in de RV en op naar Athabasca Falls, we zien nog een mountain goat vlak langs de kant van de weg, best grote beesten. Bij de Athabasca Falls maken we een prachtige wandeling langs de waterval, naar de rivier. Hier hebben we een torentje gebouwd van rotsen (net als vele anderen voor ons) en vervolgens zijn we naar Jasper gereden via Hwy 93A, een hobbelige maar schitterende weg door de bossen. Helaas geen wildlife meer, afgezien van een eekhoorn die de weg overstak. In Jasper zijn we eerst even langs de camping gereden en vervolgens naar het centrum om gas en boodschappen te halen. Toen zijn we naar de speeltuin geweest waar de kinderen zich konden uitleven. ’s Avonds zijn we een keer uit eten geweest bij Fiddle River, lekker buiten in het zonnetje met uitzicht op de treinen (super voor de kids) hebben we genoten van een heerlijke Canadese zalm.