Van Victoria naar Revelstoke

Dinsdagochtend worden we wakker van twee meeuwen die een krab gevangen hebben en proberen op te eten, hij leeft nog wel even maar uiteindelijk winnen de meeuwen. Na het ontbijt willen we naar Beacon Hill Park gaan maar dan worden we gebeld dat we om 14:00 uur een rondvlucht met een watervliegtuig kunnen maken. Dan blijven we nog maar even op de camping, doe ik snel boodschappen, lunchen we en daarna nemen we de bus naar het centrum. En dan is het zover we mogen het vliegtuigje in, we zitten voorin en kunnen zo in de cockpit kijken. Het eerste stuk taxiën we rustig over het water en dan stijgen we op. Het is een stuk minder hobbelig dan met een gewoon vliegtuig. We vliegen een rondje van 20 minuten boven en rond Victoria, het is echt prachtig. Voordat we landen vliegen we nog over de camping heen en kunnen we onze RV zien staan. De landing gaat heel soepel, je voelt bijna niet dat je het water raakt, vervolgens taxiën we weer terug naar de haven. Wat een belevenis weer zeg! Hierna wandelen we alsnog naar Beacon Hill Park waar de kinderen heerlijk in de speeltuin spelen en waar we op de kinderboerderij een geitje geboren zien worden. Aan het einde van de middag lopen we terug richting het centrum en daar pakken we, na veel gezoek, de bus richting de camping.

Woensdag zouden we om 11:00 uur de ferry naar Vancouver nemen maar we zijn vroeg wakker en besluiten om die van 9:00 uur proberen te halen. Eerst door de stad met alle stoplichten, dan zitten we weer achter een sloom busje. Uiteindelijk komen we om 8:45 uur bij de haven aan, er is nog plek en na een paar minuutjes wachten kunnen we al aan boord. Het weer is compleet anders dan de heenreis op de ferry. Het is schitterend weer en we kunnen de hele tocht, 1,5 uur, lekker buiten op het dek zitten. Eenmaal in Vancouver gaan we eerst langs het camperverhuurbedrijf want Stan had zijn speen daar laten liggen en ook het lichtje in de afzuigkap werkt niet. Met 5 minuten is alles geregeld en kunnen we verder richting Hope. Aan het einde van de middag komen we daar aan en checken in bij Coquihalla Campground. We hebben een prachtige plek midden tussen de bossen (er staan verder maar 3 andere campers op totaal 120 plekken) en vlakbij de rivier. De kinderen vermaken zich in de speeltuin en met steentjes gooien in het water (dit blijft favoriet). Na het eten lopen we nog een stukje langs de rivier naar de plek waar vroeger een brug heeft gelegen en waar de film Rambo; First Blood is opgenomen (op veel plekken in Hope is gefilmd).

Donderdagochtend wordt Nelis aangevallen door een eekhoorn, gelukkig heeft hij zijn Maglite bij zich…
Na het ontbijt rijden we eerst naar de Othello Tunnels, vijf tunnels die gemaakt zijn door de Coquihalla canyon en verbonden met bruggen over het bruisende water in de canyon, bedoeld voor het treinverkeer, maar dat is helaas nooit gelukt vanwege lawines, modder en rotsen die naar beneden vielen. Helaas voor ons zijn de tunnels nu gesloten voor publiek vanwege die rotsblokken die naar beneden kunnen vallen. We kunnen door een hek door de eerste tunnel kijken en zien ook de volgende tunnels maar helaas blijft het daarbij. Dan rijden we terug naar Hope en koopt Nelis een “airhorn” (luchttoeter), dat schijnt namelijk het wapen te zijn om wilde dieren op afstand te houden. Vervolgens nemen we Hwy. 3 naar het oosten. Na ongeveer 15 kilometer komen we bij de Hope Slide. In de jaren 60 is hier een complete bergflank naar beneden gestort en de puinresten kun je nog heel goed zien. De hele vallei werd bedolven onder de brokstukken en de snelweg waar we nu op rijden ligt zo’n 60 meter hoger dan de originele snelweg. We rijden door naar Manning Provincial Park, een prachtige route over hoge bergen, met aan weerszijden van de weg bossen met sneeuw. We stoppen bij Lightning Lake, een prachtig meer, om te lunchen en na de lunch is het tijd om even buiten te spelen met de marmotjes die hier rondrennen. Echt bang zijn ze niet en je kunt dichtbij ze in de buurt komen, als ze het te eng vinden worden duiken ze een holletje in. De kinderen vinden het geweldig (net als het steentjes gooien in het meer)! Dan is het weer tijd om verder te gaan, we blijven Hwy. 3 volgen en deze wordt steeds heuvelachtiger, we komen hoger en hoger. We zien ook een paar hertjes aan de kant van de weg staan. Net voor Osoyoos, de plaats waar we gaan overnachten, zitten we zo dicht bij de Amerikaanse grens dat het ons wel cool lijkt om “even” de grens over te gaan. Dat hebben we geweten! Eerst werd de RV helemaal gescand, vervolgens werden we een soort van ondervraagd (wat komen we doen, waarom steken we hier de grens over, van wie is die RV etc.) en toen bleek dat we geen Amerikaanse dollars bij ons hadden en ze begrepen wat onze bedoeling was mochten we nog een uur lang allemaal formulieren gaan invullen, foto’s laten maken en vingerafdrukken laten nemen. Uiteindelijk mochten we gratis de grens over, met een stempel in ons paspoort, en kregen we ook nog een tip voor een mooie route! Na 20 minuten in Amerika vonden we het wel weer prima en zijn we gauw weer de grens naar Canada overgestoken. Veel later dan gepland kwamen we aan op de camping, Nk’MIP (Inkameep) Campground & RV Park. We hebben uitzicht op Lake Osoyoos en de kinderen vermaken zich op het heuveltje achter de RV. Het is hier lekker qua temperatuur want we zitten in een woestijnklimaat, Osoyoos staat ook bekend als de woestijn van Canada met ratelslangen en cactussen. We hebben dan ook voor het eerst buiten gegeten.

Vrijdagochtend besluiten we nog een nacht hier te blijven. We doen de was en genieten van het mooie weer. ’s Middags wandelen Dani en ik, tussen de wijngaarden door, naar de top van de heuvel waar het Nk’MIP Resort, de Winery en het Desert Cultural Centre zich bevinden. In de winery proef ik twee heerlijke wijnen en koop ik een fles om mee naar huis te nemen. Bij het Desert Cultural Centre wordt er uitleg gegeven over hoe de Okanagan People (inheemse stam) leefden (leven) en kom je meer te weten over de enige woestijn van Canada. Het viel een beetje tegen en het was erg warm dus zijn we snel weer teruggegaan naar de RV. Omdat het zo warm was zijn Nelis en Dani, en later ook Stan, wezen “zwemmen” in het meer. Het water was nog best wel fris, maar ze hebben zich goed vermaakt. Aan het einde van de middag begon het meer te waaien en kwamen er allemaal muggen. Het bleken gelukkig geen steekmuggen te zijn, maar zogenoemde mayflies (eendagsvliegen). Het waren er ontzettend veel en ondertussen was de wind ongeveer een storm geworden, daardoor konden we helaas niet buiten eten.

Zaterdagochtend zijn we vertrokken richting Vernon. We rijden het eerste stuk op Hwy 97 tussen fruit- en wijngaarden en langs prachtige meren. Het is weer een schitterende dag. We komen langs plaatsen als Summerland en Peachland, waar het vooral zomers erg druk is vanwege de meren, boulevards en watersport. In Peachland stoppen we voor de lunch en kunnen de kinderen zich in de speeltuin uitleven. Vervolgens gaan we verder naar Kelowna waar we boodschappen doen en door naar Ellison Provincial Park, waar we zullen overnachten. Het is een prachtige camping in de bossen met een mooie speeltuin en erg druk met families. De kinderen vermaken zich in de speeltuin en wij genieten van het zonnetje. Eind van de middag loop ik met Dani en Stan naar het meer beneden en worden er uiteraard weer steentjes gegooid! We kunnen lekker buiten eten en als de kinderen naar bed zijn genieten wij met een drankje bij ons kampvuurtje.

Zondag moeten we helaas weer verder, het belooft weer een prachtige dag te worden. Vandaag gaat de reis naar Revelstoke, zo’n 160 kilometer verderop. Onderweg genieten we weer van de schitterende meren, uitzichten en, hoe dichter we bij Revelstoke komen, hoge besneeuwde bergen. Alvast een voorproefje voor de Rocky Mountains! Helaas heeft een deel van ons servies de eindbestemming niet heelhuids gehaald, in een vrij scherpe bocht ging het keukenkastje open en vlogen de borden door de camper. Bij een klein winkeltje zijn we gestopt om de puinhoop op te ruimen en kregen we van een oud mevrouwtje twee nieuwe borden (heb ze geweigerd maar ze wilde er niks van weten). Vlak voor Revelstoke hebben we een bezoek gebracht aan het Enchanted Forest, een sprookjespark midden in de bossen. De kinderen vonden het geweldig, in de huizen van de 3 biggetjes, samen met Hans & Grietje in de kooi, vliegende koeien etc. Na anderhalf uur konden we verder en zijn we naar Lamplighter Campground gegaan, waar we bijna de enige gasten zijn. Daar waren we om een uur of half 3 en hebben de rest van de middag in het zonnetje doorgebracht. Dani en ik zijn nog naar de rivier gelopen en hebben wederom steentjes in het water gegooid en gekeken naar de megalange goederentreinen die over de spoorbrug gaan. We hebben besloten om twee nachten te blijven en om morgen de buurt te gaan verkennen.